«آلبر کامو» در کتاب «سقوط» به مانند دیگر کتاب معروفش «بیگانه» سعی در به تصویر کشیدن زاویه‌های پنهانِ درون انسان دارد. کامو این کتاب را با زاویه دید تک گویی بیرونی روایت می‌کند. در کتاب سقوط مخاطب با قاضی (ژان باتیست کلمانس) روبه‌رو می‌شود که داستان پرفراز و نشیب زندگی خود، از اوج تا زمان سقوطش را برای فردی ناشناس شرح می‌دهد. «ژان باتیست کلمانس» در بار با غریبه‌ای آشنا می‌شود و از شبی می‌گوید که زنی را می‌بیند که به‌صورتی غیرعادی به لبه‌های پل نزدیک شده است. او با بی‌توجهی از کنار زن می‌گذرد و بعد از چند قدم، صدای برخورد شیئی با آب را می‌شنود و از آن پس زندگی او دگرگون می‌شود. در کتاب سقوط مخاطب با فلسفه‌ پیچیده‌ای روبه‌رو می‌شود. در این مورد ژان پل سارتر فیلسوف اگزیستانسیالت می‌گوید: «رمان «سقوط» زیباترین و فهم‎ناشدنی‌ترین کتاب کامو است.»

نویسنده‌ای فوتبالیست:

آلبر کامو در سال 1913 در دهکده کوچکی در الجزایر به دنیا آمد. پدر او فرانسوی فقیری بود که در الجزایر برزگری را پیشه خود ساخت. یک سال پس از این که کامو پا به این دنیای پرطلاتم گذاشت جنگ جهانی اول آغاز شد و پدرش به جبهه اعزام شد و در همان سال‌ها جان خود را از دست داد. کامو به دلیل تنگدستی بعد از پایان دوره ابتدایی مجبور به ترک مدرسه شد ولی معلمش که به استعداد وی پی برده بود او را برای شرکت در آزمون کمک‌بگیران تحصیلی تشویق کرد. شرکت در این آزمون موفقیت وی را به دنبال داشت و در نتیجه کامو تحصیل خود را در کنار کار برای تأمین معاش خود ادامه داد. در جوانی پیشه خبرنگاری را دنبال کرد که در آن چندان موفق نبود و بعد از آن به فوتبال روی آورد که موفقیت زیادی را برای او در پی داشت و او به عنوان دروازبان اول تیم جوانان دانشگاه ریسینگ الجزیره انتخاب شد. اما روزگار سر ناسازگاری با او را گذاشت و او به دلیل بیماری سل مجبور شد فوتبال را کنار بگذارد. خود او می‌گوید:
«خیلی زود یادگرفتم که توپ هیچ‌گاه از طرفی که فکر می‌کنید نمی‌آید و این درس، در زندگی‌ام - به خصوص در پاریس که هیچ‌کس با دیگری رو راست نیست - خیلی به دردم خورد.»
کامو در طول جنگ جهانی دوم شاهد اعدام «گابریل پری» بود که حس شورش علیه آلمان‌ و نازیسم را در او برانگیخت. یک سال بعد از آن عضو گروه مقاومت فرانسه شد و شروع به فعالیت روزنامه‌نگاری زیرزمینی کرد. وی در این گروه با جان پل سارتر آشنا شد. رابطه او با سارتر بعد از خروج او از حزب کمونیست رو به تیرگی نهاد. وی در این سال‌ها کتاب‌های پر‌فروش و فلسفی فرانسه یعنی «طاعون» و «انسان طاغی» را نگاشت. از دیگر آثار معروف او که در طول حیات خود نگاشت می‌توان به «مرگ خوش»، «آدم اول»، «تبعید و حکومت وجدان»، «تبعید و سلطنت» و ... اشاره کرد.
کامو در بعد از ظهر چهارم ژانویه ۱۹۶۰ و در سن ۴۷ سالگی بر اثر سانحه‌ی تصادف نزدیک سن، در شهر ویل‌بلویل در گذشت و رمان «آدم اول» وی برای همیشه ناتمام ماند.